شمس تبریزی خود را محتاج حضرت پیامبر علیه السلام نمی داند!
در یکی از مطالب، جسارت شمس تبریزی به ساحت قرآن و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را عنوان نمودیم. اما در جایی دیگر شمس تبریزی با صراحت تمام بی نیازی خود را از آن وجود مقدس اعلام می کند.
شمس تبریزى مدعی است:
با محمد [صلی الله علیه و آله و سلم] جز با اخوت نمى زیم! بر طریق اخوت (برادرى) مى باشم! زیرا فوق او کسی است، آخر خدای (که از میان) نرفت. وقتی باشد که ذکر بزرگى شان کنم (آنها را به بزرگی یاد کنم) لکن از روی حرمت (احترام گذاشتن) باشد و تعظیم، نه از روی حاجت!![۱]
آری چنین است مقامات اولیای تصوف و عرفان، که خود را حتی به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ـ که به تکریم و بزرگداشت و فضل الهی، کلمه ی مقدس “کن فیکون” هم نیازمندِ مشیت و رضای اوست ـ محتاج نمى دانند!
[۱] . شمس تبریزی – مقالات -چاپ عماد ص ۳۰۰
نقدی بر مثنوی، ص ۱۹۲ به نقل از خط سوم ۴۶۹-آ