ابن عربی و معرفت امام زمان عجل الله تعالی فرجه
ابن عربی ادعا میکند که از خدا نخواسته است که امام زمانش را بشناسد و میگوید که از معرفت امام زمانش روی گردان بوده است! که مبادا برای لحظاتی از معرفت خدا و مقامات شهود خود بی بهره! بماند، و وقتش را در طلب امام زمانش ضایع! کند:
«فاعلم أنی علی الشک من مده إقامه هذا المهدی إماما فی هذه الدنیا فأنی ما طلبت من الله تحقیق ذلک ولا تعیینه ولا تعیین حادث من حوادث الأکوان إلا أن یعلمنی الله به ابتداء لا عن طلب فإنی أخاف أن یفوتنی من معرفتی به تعالی حظ فی الزمان الذی أطلب فیه منه تعالی معرفه کون وحادث بل سلمت أمری إلی الله فی ملکه یفعل فیه ما یشاء فإنی رأیت جماعه من أهل الله تعالی یطلبون الوقوف علی علم الحوادث الکونیه منه تعالی ولا سیما معرفه إمام الوقت فأنفت من ذلک… ولما کنت علی هذه القدم التی جالست الحق علیها إن لا أضیع زمانی فی غیر علمی به تعالی قیض الله واحدا من أهل الله تعالی و خاصته یقال له أحمد بن عقاب اختصه الله بالأهلیه صغیرا فوقع منه ابتداء ذکر هؤلاء الوزراء فقال لی هم تسعه فقلت له إن کانوا تسعه فإن مده بقاء المهدی لا بد أن تکون تسع سنین فإنی علیم بما یحتاج إلیه وزیره فإن کان واحدا اجتمع فی ذلک الواحد جمیع ما یحتاج إلیه و إن کانوا أکثر من واحد فما یکونون أکثر من تسعه فإنه إلیها انتهی الشک من رسول الله ص فی قولهخمسا أو سبعا أو تسعا فی إقامه المهدی».*
ترجمه : بدانکه من نیز در شک و تردید بودم از مدت امامت مهدی در دنیا پس من از خداوند طلب نکردم مشخص شدن آن را و همچنین از خداوند مشخص شدن حوادث و مسائل دیگر را نخواستم مگر اینکه خودش بدون خواستم علم آنها را عطا فرماید زیرا که می‌ترسم در مدت طلب معرفت اینگونه مسائل، بهره معرفت خداوند فوت شود.
بلکه خودم را تسلیم امر خداوند نمودم تا هرچه خواهد در ملک خویش عمل نماید. جماعتی از اهل معرفت الهی را دیدم که علم به حوادث عالم را از خداوند مسئلت می‌نمودند و بویژه معرفت امام زمان خود را طلب میکردند. پس من از این رویه روی گردان شدم…..
و چون بر این روش خود بودم که هیچ زمانی را صرف غیر معرفت خدواند نکنم، خدواند مقدر فرمود که یکی از اهل معرفت خدا و خاصّان او به نام احمد بن عقاب که خداوند از خردسالی او را اهل معرفت قرار داده ابتدا ذکری از وزرای مهدی کرد سپس عدد آنها را نه نفر اعلام کرد پس من به او گفتم اگر وزراء نه نفر باشند مدت امامت مهدی نیز نه سال خواهد بود.
* (فتوحات۴ جلدی، جلد۳ / ۳۳۲)