چندی پیش در شماره ی اول فصلنامه ی سمات آقای غرویان قضیه ای را تعریف کردند و گفتند که علامه حسن زاده ، آیت الله مکارم را متقاعد به پس گرفتن فتوای خود درباره ی وحدت وجود کرده است!
ادعای آقای محسن غرویان که در مجله سمات، شماره اول، صفحه ۹۰ ، آمده بود :
…. سمات: اتفاق فقهای شیعه و سنی بر کفر حلاج بود و بر اساس برخی از روایات، توقیعی از ناحیه حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف بر لعن حلاج صادر شد. میخواهم بگویم که این مَشی فقهای ما بوده است.
غرویان : شما به همه فقها این نسبت را ندهید.
سمات: عموم فقها چنین برخوردی داشته اند.
غرویان : عموم فقها هم درست نیست بگوییم. شهرت هم ندارد.
سمات: بسیاری از فقهای کنونی هم اگر وحدت وجود را از آنها استفتا کنید، همین را میگویند.
غرویان : خیر حضرت آیت الله مکارم حکم کفر را برای قائلین به وحدت وجود در رساله شان آورده بودند. وقتی آقای حسن زاده شنیدند و برای ایشان توضیح دادند که وحدت وجود این است، آقای مکارم دستور دادند و آن مسأله را از رساله خود برداشتند. پس الان هم فقهایی هستند که بعد از تبیین و توجیه مسأله، دیگر فتوای به کفر نمیدهند… . ( لینک گفتگوی کامل آقای غرویان با فصلنامه ی سمات : اینجا کلیک کنید )
در همین باره استفتائی از ایشان صورت گرفته که متن آن به شرح زیر است :
بسم الله الرحمن الرحیم
حضور محترم حضرت آیت الله مکارم شیرازی دامت برکاته
برخی ادعا میکنند:
«حضرت آیت الله مکارم حکم کفر را برای قائلین به وحدت وجود در رسالهشان آورده بودند، وقتی آقای حسنزاده شنیدند و برای ایشان توضیح دادند که وحدت وجود این است، آقای مکارم دستور دادند و آن مسأله را از رساله خود برداشتند، پس الان هم فقهایی هستند که بعد از تبیین و توجیه مسأله، دیگر فتوای به کفر نمیدهند».
نظر شریف در مورد نسبت فوق چیست؟