فضیلت تراشی ابن عربی برای عمر بن خطاب!
ابن عربی نوشته است که نفس وی ، عمر بن خطاب را برای او مثال می زند که :
« با سند متصل به او روایت شده که وقتی عمر اسلام آورد ، پیامبر صلی الله علیه [و آله] و سلم به او فرمود : ای عمر اسلام خود را بپوشان! و عمر (رضی الله عنه!) گفت : قسم به آن که تو را به حق مبعوث کرد آن را علنی خواهم کرد همچنان که شرک را علنی نمودم۱ ».
این حدیث که ابن عربی می خواهد آن را از فضایل عمر قرار دهد ، مخالفت آشکار عمر با دستور و فرمایش حضرت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم بوده و عدم ولایت پذیری وی را در بر دارد چرا که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وی را به کتمان اسلامش دستور می دهد و عمر سوگند می خورد که آن را آشکار خواهد کرد!
پس آیا عمر از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم هم شجاع تر است؟ و یا مصلحت را بهتر از ایشان می دانست و یا اینکه در مورد این ماجرا ، خداوند اشتباهِ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به عمر الهام کرده بود؟!! آیا عمر از این که اعلان اسلام او به ضرر اسلام و مسلمین باشد نمی ترسید؟
این شجاعت عمر در جنگ های بدر و احد و خیبر و حنین و … کجا بود؟ و چرا در این جا شجاع است و در آنجا فرار می کند و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را در مواجهه با خطرات مختلف ، رها میکند؟
بنگرید چگونه تعصبات کور ، ابن عربی را مجبور می کند تا از شاخصه های مورد نقد یک فرد ، فضیلتی بتراشد و حتی او را “معصوم” و “ولی خدا” معرفی نماید!
[۱] – مجموعه رسائل ابن عربی (المجموعه الاولی) ، ص ۱۲۷