سؤال:
آيا همان طور كه در علوم تخصصى مثل علم‌الحديث، كسب اجازه از متخصص آن نياز است، در نقل اذكار مأخوذه از ائمه معصومين عليهم السلام هم اذن لازم است؟
پاسخ:
«در جهت خواندن ادعيه، همين مقدار كه شخص، ادعيه و اذكار را از كتاب هاى معتبری مثل كتاب هاى علامه مجلسى، و كتاب “مصباح المتهجّد” شيخ طوسى و “مفاتيح الجنان” بخواند، كافى است، و نيز نظر شخص خاصّ و اجازه لازم نيست،
بلكه بعضى برنامه‌ها به اين عناوين – كه بايد با اجازه باشد، که صوفيه و بعضى ديگر عنوان كرده و مى كنند – بى اصل، و بعض صورت هاى آن بدعت و حرام است. غرض اين است كه برنامه دعا و عبادت و همه وظايف بايد از شرع و از حضرات معصومين عليهم السلام رسيده باشد، و نبايد شخص از اختراعات أشخاص تقليد نمايد.»
منبع: معارف دین، مرحوم آیت الله صافی گلپایگانی، ج۳، ص۲۵۸
عُرَفاء و صوفیه برای رونق دُکان خود، ادعا می‌کنند که ذکر و دعا باید با اجازه و تحت نظر آنان خوانده شود و اگر بدون إشراف آنان باشد، ثمره ندارد و سنگینی می‌آورَد. در حالی که عکس این مسئله صادق است و این اجازات به منظور سوء استفاده های باطنی و روحی از افراد و مرید پروری است.