عرفان از حقیقت تا پندار 3 – درنگی در زندگانی و باورهای سید حسین یعقوبی قائنی

توضیحات

بخشی از پیش‌گفتار کتاب :

تصوف حوزوی یکی از جریان های عرفانی – معنوی خطرناکی است که تا عمیق ترین لایه های سنتی و سطوح فرهنگی جامعه یعنی حوزه های علمیه و مراکز دینی تشیع نفوذ کرده و پایگاه ها متعددی در این مدارس و مجامع علمی- فرهنگی برای خود دست و پا نموده است. از آن رو که سردمداران و رهبران این جریان در لباس روحانیت قرار دارند با دعاوی گزاف و بزرگی همچون رساندن اشخاص به فنای در ذات الله و در پوشش اخلاق و معنویت ظاهری، ضمن اینکه بخش مهمی از متشرعین و خواص را هدف گرفته، از میان تمام اقشار و آحاد جامعه به جذب مرید اقدام می نمایند.

جریان تصوف حوزوی در تمام مبانی خود از فرقه تصوف پیروی می کند. به طور خلاصه در مباحث معرفت شناسی به شهود محوری و در زمینه توحید به وحدت وجود و موجود و در آموزه امامت به ولایت نوعیه باور داشته و شطح گویی و دیگر بدعت های صوفیان را در مکتب خود جمع نموده است. همچنین در زمینه اعمال و کردار مانند دیگر صوفیان به تبعیت مطلق از قطب، شریعت گریزی و سماع و … گرفتار آمده و مهم تر از همه اینکه همچون دیگر فرق صوفیه، سلسله سند طریقتی برای خود بر شمرده و چونان دیگر اقطاب صوفی به وصیت نامه طریقتی باور داشته و مشروعیت مسلک خود را در گرو اثبات صحت و اتصال معنعن این وصیت نامه و ارائه سند جانشینی از قطب سابق به لاحق عنوان می کنند.

رهبر یکی از سلسله های تصوف حوزوی دوران معاصر سید حسین یعقوبی قائنی (1303- 1396 ه.ش) است که نامبرده در لباس شریف روحانیت در مدت زمان نه چندان زیادی، جمع کثیری از عوام و خواص را فریفته و مرید خود ساخته و مبانی صوفیانه خویش را در میان مردم منتشر نمود و بعد از مرگ او نیز رویکرد و مبانی سلوک صوفیانه یعقوبی قائنی که سلوکی جمال گرایانه و عاشقانه می باشد توسط شاگردانی مانند عبدالقائم شوشتری و شاگرد ایشان سید عباس موسوی مطلق پی گرفته می شود.

سید حسین یعقوبی قائنی کتاب زندگی خودنوشتی را باعنوان سفینة الصادقین در تیراژ وسیع منتشر ساخت که در آن عقاید و باورهایش را در قالب داستان و ذیل خاطرات زندگی بیان کرده است. بنابراین، هدف این نوشتار آن است که ضمن نقل وقایع زندگی او ، عقاید، آداب و اعمال محل بحث و مورد مناقشۀ وی را بررسی کند.