مولوی و حدیث سفینه نوح
مولوی در انحراف از مکتب تشیع تا آنجا پیش مى رود که حتی متن احادیث نبوی مورد اتفاق شیعه و سنی در باب فضایل اهلبیت علیهم السلام را نمى آورد. مثلاً در حدیث مشهور و مورد اتفاق که پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم فرمودند:
“مثال اهلبیت من مانند کشتی نوح است که هرکس سوار شود نجات یابد و هرکس تخلّف کند هلاک شود” و دهها دانشمند بزرگ اهل سنت آن را نقل نموده، حکم به صحّت آن داده اند.[۱]
برخی مغرضان دست برده، به جای “اهلبیت”، “اصحاب” را قرار داده اند، حتی برخی ـ مانند ابن تیمیه ـ پا را فراتر نهاده، آن را دروغ خوانده اند!! مولوی نیز روش آنان را برگزیده، گوید:
بهر این فرمود پیغمبر که من همچو کشتیم به طوفان زمن
ما و اصحابیم چون کشتی نوح هر که دست اندر زند یابد فتوح[۲]
به راستی چه کسانی چنین تحریف هایی را مى پسندند و نقل مى کنند؟ آیا مولوی این مقدار از دانش کم بهره بود که چنین مسائل ساده ای را نداند؟ یا آیه «یحرّفون الکلم عن مواضعه»: “کلمات را از جای خود جابجا مى کنند”[۳] را نخوانده بود؟ یا مقام اصحاب را بسی بلند مرتبه و آنان را معصوم از خطا و گناه مى دانست که مطابق حدیثی مجعول گفت:
گفت پیغمبر که اصحابی نجوم رهروان را شمع و شیطان را رجوم [۴]
و یا:
مقتبس شو زود چون یابی نجوم گفت پیغمبر که اصحابی نجوم [۵]
آیا به راستی مولوی روایات فراوانی که در مصادر دسته اول اهل سنت ذکر شده و صراحت به هدایت گری و مقامات بلند اهل بیت علیهم السلام و لزوم تبعیت از ایشان دارد را ندیده و نشنیده بود؟
برای مطالعه بیشتر رک به: مذهب مولانا
تحریف فضائل حضرت زهرا علیها سلام برای عایشه توسط مولوی
دوست و دشمن، و شیعه و سنی متفقند که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سند این افتخار را به نام خود صادر فرمود و از روی اوج عفت و حیاء، در برابر نامحرمی نابینا نیز حجاب خویش را حفظ نمود. اما مولوی این فضیلت و افتخار را به نام عایشه ثبت می کند و می گوید:
چون درآمد آن ضریر از در شتاب *** عایشه بگریخت بهر احتجاب
کرد اشارت عایشه با دستها *** او نبیند لیک من بینم ورا [6]
در این زمینه بیشتر بخوانید: اشعار مولوی درباره حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
[۱] . احقاق الحق: ۹ / ۲۷۰ ـ ۲۹۳، ۱۸ / ۳۱۱ ـ ۳۲۲ با دهها سند از دهها کتاب اهل سنت؛ عبقات الانوار: جلد حدیث سفینه؛ نفحات الازهار: تمام جلد چهارم؛ غایه المرام: ۳ / ۱۳ ـ ۲۴؛ فضائل الخمسه: ۲ / ۵۶ ـ ۵۹ و دهها منبع دیگر
[۲] مثنوی، دفتر چهارم، ۵۳۹، به نقل نقدى بر مثنوی، ۱۸۵
[۳] . سوره نساء، آیه ۴۶؛ بحارالانوار : ۲ / ۱۶۰؛ صحیح بخارى : جلد اوّل، کتاب العلم، باب : اثم من کذب على النبى صلى الله علیه وآله
[۴] . مثنوی، دفتر اوّل، ۳۶۵۶، به نقل نقدى بر مثنوی، ۱۷۹
[۵] . مثنوی، نسخه کتابفروشى اسلامیه، دفتر اوّل، ۵۴، شماره ۹، به نقل نقدى بر مثنوی، ۱۷۹
[۶] . مولوی » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۱۹ – در آمدن ضریر در خانهٔ مصطفی علیهالسلام و گریختن عایشه رضی الله عنها از پیش ضریر و گفتن رسول علیهالسلام کی چه میگریزی او ترا نمیبیند و جواب دادن عایشه رضی الله عنها رسول را صلی الله علیه و سلم