انحرافات کتاب قبول اهل دل سید عباس موسوی مطلق – بخش دوم
همانگونه که پس از انتشار پاسخ صریح آیت الله نوری همدانی به پرسشی درباره کتاب قبول اهل، وعده داده بودیم، در سلسله مقالاتی به نقد علمی محتوای کتاب “قبول اهل دل” تالیف آقای موسوی مطلق خواهیم پرداخت. متنی که در ذیل می آید بخش دوم از مقاله حجت الاسلام داوودی (از محققین و فضلای حوزه علمیه قم) در نقد محتوای این کتاب است که با ویرایش و کمی اضافات، منتشر می شود:
در این بخش از مقاله به اشکالات محتوایی کتاب مزبور پرداخته می شود.
اثبات تشیع و عارف کامل بودن مولوی
مؤلف برای اثبات تشیع مولوی به داستانی بدون منبع و مأخذ متوسل شده و به اشعار مولوی و نقل کلام برخی از آقایان اشاره می کند.
در مورد داستان، به علت عدم ذکر منبع و مأخذ می گذریم! اما در مورد اشعار مولوی، نهایت چیزی که می توان برداشت کرد، محب بودن اوست. البته محب بودن و شیعه بودن دو مقوله مجزا هستند و مساله حب اهل بیت علیهم السلام بین شیعیان و اهل سنت مشترک است.
برای مطالعه بیشتر به لینک های زیر مراجعه کنید:
بررسی اشعار مولوی در مدح حضرت علی علیه السلام- بخش اول
بررسی اشعار مولوی در مدح حضرت علی علیه السلام- بخش دوم
اشعاری در مدح اهل بیت علیهم السلام از شافعی (از ائمه اهل سنت) نقل شده که بی نظیر است با این حال کسی در تسنن او شبهه ای وارد نکرده است.
در مورد کلام آقایان درباره مولوی