شیخ اکبر

در جماع مرد و زن، فاعل و مفعول خداست!

اوج ابتذال در معتقدات ابن عربى را مى‏توان در ذیل کلامش یافت، آنجا که در نهایت بر طبق وحدت شخصیه قائل مى‏شود: این خداست که در هنگام جماع مرد و زن، هم فاعل است و هم مفعول! به قول شارح: این خداست که ـ در هنگام مواقعه ـ دارد خدایى می کند!

بر مؤلف این نوشتار است در ادعاى نسبتى که به بزرگان عرفان و فلسفه مى‏دهد نهایت دقت و تحقیق را داشته باشد تا خواننده و پژوهشگر محترم، با رجوع به منابع و مآخذ مذکور، بدون هرگونه تعصب و شخصیت زدگى به صحت ادعاى مطرح شده پى ببرند.[۱]

در این قسمت مطالبى را نسبت به سیاست منزلى ابن عربى مطرح مى‏کنیم تا بنگریم آیا مدافعان ابن عربى، توجیه و تأویلى براى فعل شرم آور ابن عربى ذکر مى‏کنند؟ و آیا مى توان تشخیص داد روش شوم و ضد اخلاقی ابن عربى برخاسته از تأویل کدام مطلب وحیانى است؟

ابن عربى در کُتب مختلف خود مطالب متعدد و متنوعى نسبت به عشق ورزیدن به زنان پرى چهره و دلرُبا دارد.

علت تألیف کتاب «ترجمانُ الأشواق» را از زبان ابن عربى بشنوید که در ابتدا با

ادامه مطلب

ابن عربی : ابوبکر صاحب سرّ پیامبر علیه السلام و شریک نبوت است و کسی بر او برتری ندارد!

ابن عربی درباره ابوبکر می گوید: « … فلیس بین ابی بکر و رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم رجل لانه صاحبُ صدّیقیّه و صاحبُ سرّ . فهو من کونه صاحِبَ سرٍّ ، بین الصدّیقیّه و نبوّه التّشریع و یُشارکُ فیه ، فلا یَفضُلُ علیه مَن یشارکُهُ فیه بل هو مساوٍ له فی حقیقته فافهم ذلک.»[*]

بنابراین طبق اعتقاد ابن عربی بین ابوبکر و رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم شخصی (حائل) نیست زیرا

ادامه مطلب

ادّعای ابن عربی درباره مقرّب ترین اولیاء الهی (خلفای ظاهر و باطن) بعد از رسول­ خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم

طبق نظر ابن عربی : ابوبکر، عمر، عثمان و متوکل عباسی، هم واجد خلافت ظاهری بوده اند و هم واجد خلافت باطنی، یعنی دارای والاترین مقام ولایت و درجات معنویّت و معرفت و قرب حق تعالی؛ و این مقامات بعد از عثمان، به حضرت علی علیه السلام می رسد!