اسرائیلیات ابن عربی: خداوند هر شب به آسمان دنیا نزول می کند – خداوند هروله می کند!
از جمله مطالب عجیب و البته سخیف و باطل ابن عربی نقل روایتی است که اشاره به تجسیم در مورد خداوند دارد. این بنیانگذار عرفان نظری در مواضع بسیاری همچون فرقه مجسمه اهل سنت به روایات مجسم شدن خداوند تصریح می کند، از جمله آن که در کتاب فتوحات مکیه بر حدیثی اسراییلی مهر تایید می زند و بارها آن را نقل می کند. بر اساس این حدیث خداوند در یک سوم آخر هر شب به آسمان دنیا نزول می کند و می گوید آیا توبه کننده ای هست؟ آیا دعا کننده و آمرزش خواهی هست؟
این در حالی است که اهل بیت علیهم السلام جاعلان این حدیث را انکار کرده و بیان داشته اند که آنها کلام را از موضعش تحریف کرده اند. در حدیثی راوی می گوید از امام رضا علیه السلام پرسیدم: نظر شما در باره حدیثی که مردم از رسول خداوند صلی الله علیه و آله نقل می کنند که آن حضرت فرمود: خداوند هر شب به آسمان دنیا نزول می کند، چیست؟ حضرت فرمود: خداوند تحریف کنندگان کلمات را از معانی واقعی خویش لعنت کند. سوگند به خدا، پیامبر چنین نفرمود بلکه فرمود: خداوند تبارک و تعالی هر شب در یک سوم آخر آن و در شب جمعه در اول آن فرشته ای را به آسمان دنیا روانه می کند و به او فرمان می دهد که ندا در دهد آیا سائلی هست که به او عطا کنم و آیا توبه کننده ای هست که توبه او را بپذیرم و آیا آمرزش خواهی هست تا او را بیامرزم…. پس فرشته تا طلوع سپیده این ندا را تکرار می کند و هنگام سپیده به جایگاه خودش در ملکوت آسمان باز می گردد.[۱]
در کتاب احتجاج از امام کاظم (علیه السلام) در مورد این حدیث چنین آمده است: خداوند نزول نمی‌کند و احتیاجی به نزول به آسمان دنیا ندارد [۲] … حدیث امام کاظم (علیه السلام) طولانی است و امام علیه السلام در آنجا با دلائل عقلی، تحریف آنها را باطل می‌کند.
ابن عربی همچنین حدیثی دیگر که مجسمه اهل سنت آن را نقل می کنند، تایید می کند. این حدیث می گوید خداوند هروله می کند. ابن عربی می گوید: مراد اثبات این صفت برای خداوند به نحوی است که در خور جلال او باشد! … هروله معقول است، اما صورت و شکل آن نسبت به خداوند مجهول است و همچنین تمام چیزهایی که خداوند خودش را به آنها توصیف می‌کند.[۳]
ابن عربی همچنین در باره دیدار خداوند در روز قیامت داستان سرایی می کند و یادآور می‌شود که خداوند در روز قیامت بر جمیع مخلوقات متجلی می‌شود. خداوند می‌گوید: أنا ربکم، من پروردگار شما هستم. خلایق می‌گویند: از تو به خدا پناه می‌بریم، ما منتظریم تا خدایمان بیاید.
خداوند جلّ و علا به ایشان می‌گوید: آیا بین شما و خدایتان علامتی هست تا او را بشناسید؟ گفتند: بله. خداوند به صورتی متحول می‌شود تا بدان نشانه او را بشناسند(!). سپس مخلوقات می‌گویند: أنت ربنا، تو پروردگار مایی….[۴]
اکنون باید با شگفتی از ستایش برخی از ابن عربی یاد کرد که گفته اند: در اسلام احدی نتوانسته یک سطر مانند ابن عربی بیاورد!
[۱] . توحید صدوق ص ۱۷۶ بحار الأنوار ج۳ ؛ ص۳۱۴
[۲] . احتجاج ج ۲ ص ۳۲۷ – بحار ج ۳ ص ۳۱۱ – توحید ص ۱۸۳ ج ۱۸ – کافی ج ۱ ص ۱۲۵
[۳] . فتوحات مکیه ج۵ ص ۲۳۷، تحقیق ابراهیم مدکور و عثمان یحیی
[۴] . فتوحات مکیه ج ۴ص ۴۶۲ تحقیق ابراهیم مدکور و عثمان یحیی