ابیاتی از متکلم فقیه، آیت الله شیخ محمد جواد خراسانی (ره) در پاسخ به غزلِ مستزادِ مولوى که می گوید: «هر لحظه به شکلی بت عیار بر آمد؛ دل برد و نهان شد…»
مکّار جهان شد
هر لحظه به شکلی بت عیّار برآمد
دین برد و نهان شد
هر روز به شکلى و به زرقى و به دلقى
شد رهزن خلقى
تا بیشتر اندر صف کفّار بر آمد
خورسند از آن شد
صد نقشه اضلال ز خود کرد نمودار
از هَر بت و زنّار
تا بر همه اشرار عَلَمدار برآمد
قطب همگان شد
آندم که شد از درگه حق رانده و مطرود
وا مانده و مردود
فکرش به تشکّل شد و مکّار برآمد
أشکال عیان شد
گه شد به بَر آدم و حوّا پى اغوا
آن طاغى مردود
تلبیسکنان در دهن مار برآمد
وارد به جنان شد
گه هَمدم قابیل شد و یارى او کرد
بر کشتن هابیل
گه بر مَدَد